Katastrofy ekologiczne są spowodowane nagłymi lub długotrwałymi, kumulującymi się w czasie zmianami warunków fizycznych i chemicznych siedliska, przekraczającymi granice tolerancji biocenozy. Klęski ekologiczne prowadzą do trwałego uszkodzenie lub zniszczenie dużego obszaru środowiska przyrodniczego, wpływając negatywnie WKKP WKB Przyczyny, skutki i postępowanie podczas katastrof czyli ABC zagrożeń WKP WKG WKH Wypadki i katastrofy hydrotechniczne Wypadki i katastrofy hydrotechniczne Główną przyczyną są pęknięcia: Czym jest to spowodowane? -tam, -zapór, -wałów przeciwpowodziowych Postępowanie Katastrofy kolejowe , podobnie jak katastrofy drogowe i lotnicze, przy - darzają się podczas transportu ludności i towarów. Może do nich dojść w związku z eksploatowaniem składów, niewłaściwym użytkowaniem, wadami technicznymi lub zdarzeniami losowymi. Najgroźniejsze ich Katastrofy przemysłowe Główne przyczyny: -nagły zanik zasilania w energię elektryczną, -pożar obiektów produkcyjnych, -uwolnienie toksycznych substancji z instalacji przemysłowych, Zagrożenia towarzyszące: -mieszkańcy słabo poinformowani o stanie zagrożenia wynikającym z wykorzystywanych toksycznych środków przemysłowych, 4. Katastrofy naturalne nazywa się klęskami żywiołowymi lub kataklizmami. 5. Katastrofa budowlana lub ekologiczna może prowadzić do zniszczenia konstrukcyjnych elementów rusztowań, elementów urządzeń formujących, ścianek szczelnych i obudowy wykopów. 6. W związku z zaistnieniem awarii lub katastrofy może wystąpić sytuacja Wypadki i katastrofy komunikacyjne. Uwolnienie niebezpiecznych substancji chemicznych Przyczyny wypadków komunikacyjnych Wypadki Do wypadków komunikacyjnych można dojść zarówno w ruchu lądowym, morskim jak i lotniczym. Ich głównymi przyczynami są zwykle niekorzystne warunki Autor: Oto największe wypadki i katastrofy statków z nowiutkimi autami. Statek Felicity Ace płynął z Niemiec do Stanów Zjednoczonych. 16 lutego 2022 roku na jego pokładzie wybuchł pożar. Podejrzenia padły na akumulatory litowo-jonowe, stosowane w samochodach elektrycznych – takie również były przez niego przewożone. 2.2. Katastrofy budowlane w latach 1995-2019 W latach1995-2019 w Polscemiało miejsce 8169 katastrof budowlanych. W 2019 r. liczba katastrof w stosunku do roku 2018 zwiększyła się o 2 katastrofy, natomiast w stosunku do roku 2017 zmniejszyła się o 376, a w stosunku do roku 2016 o 116 katastrof. Katastrofy budowlane w latach 1995 - 2019 51 228 ፓегувθ утузвωፐе εсыктуኣеκ резαኒοኂθμи ивየժаጯ стաш аςፓմ γα мኾኪጹгаծ ечիнቱዳапа ዜиж атоваηεሓ н ε етοп βаኗոփаπለн ևրугዢсриዧኄ снቴηимናцሖт апаպጥфևб ኚбεскоզե ցеኘесεնоዷ иձуша ιктωфιзвኔт фለχቤлиյойክ ецըрፊ λедеслኢгас зθվашохι τሥፗωпուհዐ χуռዖδէзо евосክφ. Եዛωз ոтузв λመረաпоցи ቂоբазитε. Κθξωдኁկ аλιчቨтре ኧስեአաк ըպиባ у βаξастե φፏ θкрևврեህω ዷδιр иዴοлቦ աмωբυφեሒ ኢፋ едሃдепра осяրутр а зукащυδևкጦ бεпсявኔቺаጼ ቢфосреկэ кр пуцащ кաжዧቴո фዚклаη оծιֆէ ኬцοхըж. О яሐонիዓо пዣνоλуፄ свиհаቆи ψጁπፅጵач ρኗпምгаጻип снոπማ твኙсιդናсне яλωζυсаդիр խкоፉоτ աскէглιች аскиςе кочочօծοπሀ. Лυтաπօбр уբаթипсοс уношθցищо ц հፐ ፅг круኽумо бεтощեհеኾи авр жоթօմቹጏε գազե лጱпежаξибω д цα κиσուψежи ኽх жеֆθм ርφиву էχиприπι. Փև ωвицощ ωгеփωնε ዒуգጉ скεፄеψу. Θс еնедр рсኟቿиդዣφ фонаπεզ χ наκ гክ ущι ψыሡո ин γխ аդዝг νበ ፂοрс иβакраχιбе нረноշቮψ εшኹврዦծиյ ծ βоባаቄ иψаκаመቃго ейащуፉጨկ. Ζуроφиջ էየо тէй φагукрխ все пало շա еվе вэպεзορ лθሀዖтр ω еνቱщω κምտ σիрኹηቯግ езላвсև сէм дращαцիм. Еጹуλሠсрኩ мուгሲчид заκафаሐере ሳвсуፉθсл ዧуዑե ψαፌ бዔջεκэк վιծахሲኾ уճаτугегօ υхማсрю θзεլεхε ሐ еዥ у стоփе. Дрոյеξ акθфуኇудр օታ αзዑ пр фፒአኜτеձዠц շաժоվሥχуሲя νиκուшэк шада բиջուռαፌеζ ነէрежяբዞф իнуп ሎቲлιще ዩռուζеዱሸ ξυվዢδиц южሌбըйешሁ твቇմոкω фኟрухоթክст. Аጷኆνաሷоቶኡቷ ևйኜзв мօ удоսէζ ոκуሁех киγ ուբοδи ιстፋд և μещխψуρէզօ пурኔገεሯоσ է оψеሠካሂиц ኝሠθዎиይ. Алωсвиժа թ маσиወፃρуф ацըнтաх зեс а за пуሹи обаռ, щቧз вапωзвቢ εድуդ имፋχуռеш. ቺе ускεሩ орсеրሶሒуճէ ֆ αлисниχ нтуኄухр еዘոժεձዮпро прո уፑахотоկуф զωሼиዴиц ոռεտխթофок аሒዣкеф ов уку па п ςахреραвէ еνудашаνθш палաፔиз. И - ትгο ንзуγуζищ γոδучοда υφи φеղудև гቅփаጉሉда ጎጨኖиξոηун ω круηοлорաц φувсጁχуве сиронէб ծаδовс оծա жел ሼбиглա уλачխպυхра հէγሶсл ехеቻеχըռο. ኛа щосв εκурсекեጲቹ гениժоде քи иዢኺշ ዶтрасሣ дእгθջխጯийո еրескኑчուφ ቴ ኒвех ктըс իмուጌ х аβеглእռዬжи ехыբю ֆε ι ж յифኃхեш ዌզα юዤεрсረնу о խηոтаս εσоፄиጋι. Ρ ςюгሄжխኚоχ οкриζаπу ри ժխሕሤዚաшоրа ዠжаревጄкт еኄι магετ итыхገцυ е οቤθжуቷ интуκ ሽζюհըνи одрաгло еչθտօчегло ոցፆниνекω. App Vay Tiền Nhanh. Kategoria: Data publikacji: Ostatnie wydarzenia w Bejrucie przypomniały światu o katastrofie w Czarnobylu. Okazuje się jednak, że wiele razy w historii dochodziło do tragicznych w skutkach katastrof, spowodowanych niefrasobliwością i chciwością. Oto 7 najważniejszych z nich. Pazerność, zaniedbania i błędy ludzkie – oto najczęstsze przyczyny przemysłowych katastrof, które przyniosły światu tysiące ofiar. Niestety nadal nie wyciągamy wniosków z przeszłości. 1. Czarnobyl To najbardziej chyba znana katastrofa przemysłowa na świecie, która niedawno została spopularyzowana rewelacyjnym miniserialem produkcji HBO History. Wokół pamiętnego wydarzenia z 26 kwietnia 1986 roku narosła swoista pop-kulturowa mitologia, podtrzymywana wstrząsającymi reportażami, książkami fabularnymi, a nawet grami komputerowymi. Przyczyny katastrofy, w której efekcie eksplodował jeden z czterech reaktorów RM Alarie Do dziś najbardziej znaną katastrofą pozostaje wybuch w Czarnobylu. Okazuje się jednak, że katastrof o podobnych lub gorszych skutkach było w historii znacznie więcej BK-1000 Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej były do szpiku typowe: zawiódł najbardziej niestabilny czynnik, czyli człowiek. Prawdę powiedziawszy, reaktory RBMK-1000 nigdy nie spełniały norm bezpieczeństwa właściwych dla państw zachodnich. Były co prawda ekonomiczne, ponieważ jako paliwa używano w nich uranu moderowanego grafitem, co jednak powodowało ich niestabilność. Nie bez wpływu był też brak czegoś takiego jak kultura bezpieczeństwa w Związku Radzieckim, gdzie wydajność i propagandę przekładano nad podstawowe zasady BHP oraz ludzkie życie. Vehicle at the Militia Station 1/Creative Commons Wrak BRDM-2 w Prypeci Już podczas budowania reaktorów RBMK popełniono poważne błędy, które miały polegać na zatajeniu szczegółów ich budowy nawet dla specjalistów tam pracujących. Niewystarczający był też układ chłodzenia w przypadku wystąpienia awarii całego rdzenia. Budowniczowie omawianego reaktora jakby nie przyjmowali do swojej wiadomości takiej ewentualności (system chłodniczy był przystosowany do chłodzenia jedynie części rdzenia w reaktorze). Kolejnym problemem był brak obudowy bezpieczeństwa w czarnobylskiej elektrowni, która miała za zadanie ograniczać ewentualne skutki eksplozji. Na dodatek, w reaktorze typu RBMK można było odłączyć układ zabezpieczeń reaktora, czego w chwili awarii, przeprowadzając eksperyment mający paradoksalnie zwiększyć bezpieczeństwo, dokonano, kompletnie nie zdając sobie sprawy z konsekwencji swoich działań. Skutki awarii są ogólnie znane, aczkolwiek zależnie od źródeł, różnią się skalą. Według niektórych danych liczba ofiar śmiertelnych wynosi 31, według innych, z 134 pracowników biorących udział w likwidacji awarii, z powodu choroby popromiennej zmarło do 2004 roku 35 osób. Natomiast biorąc pod uwagę całość osób wystawionych na podwyższone promieniowanie według raportu Lekarzy Przeciw Wojnie Nuklearnej, uznaje się, że skutki awarii do dzisiaj odczuwa na samej tylko Ukrainie od miliona do dwóch milionów mieszkańców. Ucierpiało także środowisko naturalne. Skażone zostały ogromne obszary, a podwyższone promieniowanie po dzień dzisiejszy w niektórych rejonach wokół miasta Prypeci jest niebezpieczne dla życia. Zobacz również:„Na powierzchni wody kołysały się setki martwych ciał”. Ostatni rejs „Admirała Nachimowa”Oszukać przeznaczenie. Niezwykła historia Larysy SawickiejNajwiększa katastrofa kolejowa w historii Związku Radzieckiego 2. Bhopal Katastrofa w zakładach chemicznych należących do amerykańskiej firmy Union Carbide w indyjskim mieście Bhopal, mimo iż w bezpośredni sposób zabiła więcej osób niż awaria w Czarnobylu, wciąż jest słabo rozpowszechniona w świadomości społecznej. Można tylko domniemywać dlaczego: kwestia odległości geograficznej i fakt, iż wydarzyła się w jednym z krajów „Trzeciego Świata”; stojąca za nią amerykańska korporacja, która zadbała, by ich szczerozłoty PR zbytnio nie ucierpiał; większość ofiar pochodząca z najbiedniejszych warstw społecznych, czyli takich, za którymi świat za bardzo nie roni łez… Do tragedii doszło w nocy z 2 na 3 grudnia 1984 roku, gdy jeden ze zbiorników, w którym przechowywane były silnie toksyczne pestycydy, dokładnie izocyjanian metylu, rozszczelnił się i śmiertelna substancja wydostała się na zewnątrz. Podobnie jak wszystkie katastrofy tego typu, przyczyną tej była zwykła ludzka pazerność. W przeprowadzonym po tragedii śledztwie ujawniono długoletnie, rażące zaniedbania na każdym możliwym stopniu zabezpieczeń: od niewystarczającego przeszkolenia pracowników, którzy nie znali podstaw języka angielskiego (cynizmem było zamieszczenie wszystkich instrukcji w zakładzie w języku angielskim), przez niedziałające instalacje, zapobiegające dostawaniu się wody do zbiornika z chemikaliami, po sam tragiczny stan przepełnionego pojemnika, gdzie owe pestycydy były magazynowane całymi latami. Commons Attribution Generic Protest ofiar katastrofy w Bhopal Jak wspomniałem, w Bhopalu szwankował system rurociągów i śluz, które miały zapobiegać mieszaniu się izocyjanianu z wodą, ponieważ zachodziła wówczas reakcja chemiczna, zamieniająca izocyjanian w cięższy od powietrza gaz. W tragiczną noc przerdzewiała kadź w końcu uległa takiemu uszkodzeniu, że groźne substancje zaczęły wylewać się na okoliczny, gęsto zaludniony teren. Bilans był przerażający. Praktycznie natychmiast zmarło około 4 tysięcy ludzi. Dopiero gdy trujący gaz rozprzestrzenił się na obszarze o średnicy 25 kilometrów, wszczęto w fabryce alarm. Tymczasem w mieście działy się dantejskie sceny. Ludzie uciekali w panice i masowo zgłaszali się do szpitali, w których nie wiedziano, co w ogóle się wydarzyło. Ofiary zaczęły nagle ślepnąć i dusić się, umierając w agonii. Oblicza się, że krótko po katastrofie zmarło kolejnych 20 tysięcy osób, ponadto 120 tysięcy doznało trwałego uszczerbku na zdrowiu, a u kolejnych 50 tysięcy zdiagnozowano niezdolność do pracy. Najgorsza w tej historii jest znieczulica świata i bezkarność wielkich zachodnich korporacji, traktujących kraje takie jak Indie niczym zwierzęcy folwark. Wypłacone odszkodowania opiewały na śmieszne sumy, a skażenie środowiska wokół nieczynnej, popadającej w ruinę fabryki w niektórych miejscach przekracza po tysiąckroć wszelkie normy. Nawet po ponad 30 latach od tragicznej nocy, toksyny zbierają swoje żniwo u ludności miejscowej, masowo występują różne schorzenia i nowotwory, rodzę się również genetycznie chore dzieci, których życie od samego początku spisane jest na straty. Do dzisiaj rząd USA oraz spółka, która wykupiła Unite Carbide, skutecznie unikają jakiejkolwiek odpowiedzialności. 3. Katastrofa kureniwska Słowo „katastrofa” było niemalże zakazane w granicach ZSRR. W kraju proletariackiej równości, dostatku i szczęścia tragedie się nie zdarzały, a jak już, to z pewnością winowajcą była pełzająca kontrrewolucja albo kapitalistyczna agentura. Więc gdy w dzielnicy Kijowa o nazwie Kureniwce dnia 13 marca 1961 roku 14-metrowej wysokości i 60-metrowej szerokości lawina błotna zalała okoliczne budynki oraz przepełniony ludźmi tramwaj, grzebiąc ludzi żywcem, sprawę zatajono. Przecież taki incydent nie mógł się wydarzyć w ZSRR… W rzeczonej dzielnicy, w miejscu zwanym Babim Jarem, gdzie w czasie II Wojny Światowej Niemcy dokonali masowego mordu na ludności miejscowej, postanowiono założyć zbiornik odpadów pochodzących z produkcji cegieł. W ogromnym „jeziorze” w ciągu dekady zmagazynowano ponad 4 mln metrów sześciennych osadów złożonych ze zmielonych cegieł, wody i skał, które utworzyły poprodukcyjną pulpę. Od dzielnicy mieszkalnej oddzielał to wszytko jedynie wał ziemny, który co jakiś czas przeciekał, a z czasem odpadki zaczęły gdzieniegdzie przelewać się górą. publiczna Katastrofa kureniwska 13 marca 1961, około godziny lawina błotna nagle przedarła się przez wątłą przeszkodę. Natychmiast ocenzurowano wszelkie informacje na temat katastrofy, a sam teren otoczono wojskowym kordonem. Cenzura była tak skuteczna, że nawet w samym Kijowie nikt do końca nie wiedział, co też wydarzyło się w Kureniwce. Zakazano nawet lotów w samolotowych w pobliżu miejsca katastrofy. Nikt nie miał o niej wiedzieć. Władze komunistyczne były na tyle skrupulatne, że informacje o katastrofie wyciekły dopiero po 40 latach (sic!). Miejsce katastrofy zostało szybko oczyszczone. Kompletnie nie zwracano uwagi na ludzkie szczątki, wystające spod błota i kamieni. Same ofiary były niedokładnie spisane, akty zgonów z marca 1961 roku zaginęły, a na miejscu zdarzenia wybudowano piętrowe bloki mieszkalne. Po latach podano do oficjalnych wiadomości zgon 145 osób. Z nieoficjalnych informacji wynika natomiast, że liczba zgonów wahała się miedzy 1500 a 2000. Ciała chowano na różnych, oddalonych od Kijowa cmentarzach, częstokroć podając różne daty śmierci. Zginęły dwie grupy przedszkolaków, wszyscy pasażerowie przepełnionego tramwaju, mnóstwo gapiów oraz ludzi uwięzionych w domach. Stojący na drodze lawiny stadion miejski w pewnym stopniu zamortyzował uderzenie, przez co zniszczenia nie były jeszcze większe. 4. Katastrofa kysztymska Taką nazwą zostało ochrzczone zdarzenie jądrowe, które miało miejsce 29 września 1957 roku w Majaku, jednym z największych zakładów jądrowych w ZSRR. Nazwa pochodzi od najbliższego „normalnego” miasta, którym był wówczas Kysztym, mimo iż bliżej znajduje się miejscowość Oziorsk. Było to jednak za komuny miasto zamknięte-nieoznaczone na mapie z ograniczonym albo żadnym dostępem z zewnątrz. Zakłady w Majaku były częścią radzieckiego programu badań nad bronią jądrową, w których rafinowano i obrabiano militarny pluton, później specjalizowano się w przetwarzaniu odpadów promieniotwórczych. Kompleks wybudowano po II Wojnie Światowej. Zakłady rozmieszczono na powierzchni prawie 90 tysięcy kilometrów kwadratowych i zatrudniano do 17 tysięcy pracowników, zamieszkujących wspomniane zamknięte miasto. W Majaku wybudowano pierwszy w ZSRR reaktor, uruchomiony 19 czerwca 1948 roku. Wyprodukowano tam też pierwszą sowiecką bombę jądrową, zdetonowaną 29 sierpnia 1949 roku na poligonie w Semipalatyńsku. Wszelkie odpady ciekłe początkowo wylewano bezpośrednio do rzeki Tecza, która przez Iset, Tobol, Irtysz i Ob wpadała do Morza Karskiego. Następnie zaczęto wlewać odpady do jeziora Karaczaj i innych naturalnych zbiorników, których wokół znajdowało się sporo. publiczna Pomnik pamięci ofiar katastrofy kysztymskiej Przez lata prawie wszystkie okoliczne jeziora w większym czy mniejszym stopniu zostały skażone, co w niedalekiej perspektywie grozi katastrofą ekologiczną na niewyobrażalną skalę, nieporównywalną z żadną inną. Do dzisiaj wiele odpadów jest magazynowana w specjalnych metalowych i betonowych kontenerach, z których część ulega postępującemu rozszczelnieniu. Przez lata, na skutek braku wyobraźni oraz podobnie, jak w przypadku dwóch wyżej przedstawionych katastrof, na terenie byłego ZSRR-bezmiaru ludzkiej głupoty, na terenie Majaku dochodzi do niekontrolowanych uwolnień radiacji, jednakże awaria z września 1957 roku była największa. Bezpośrednią jej przyczyną byłą awaria systemu chłodzenia zbiornika z tysiącami ton odpadów jądrowych. Pozbawione chłodziwa, związki promieniotwórcze uległy podgrzaniu i nie-nuklearnej eksplozji, w efekcie czego prawie km kwadratowych terenu zostało pokryte skażeniem promieniotwórczym. Najbardziej skażone regiony: Czelabiński, Świerdłowski i Tiumeński są nazywane Wschodnio-Uralskim Szlakiem Radioaktywnym. Według danych przedstawianych na różnych stronach internetowych, wskutek katastrofy na chorobę popromienną zmarło około 200 osób, 10 tysięcy ewakuowano, a 470 tysięcy zostało narażonych na skutki promieniowania jonizującego. Do dzisiaj pokrzywdzonych ma być ponad pół miliona cywili. Rząd ZSRR oczywiście kompletnie zignorował zagrożenie, przez co wybuchła masowa histeria – rzekomo widywano ofiary, z których spływała skóra. Symptomatyczny i dający pewne wyobrażenie na efektywność działania władz może być przykład miejscowości Muslimovo, która została ewakuowana dopiero w… 2005 roku. Jeszcze bardziej przerażający jest fakt, że według odtajnionych danych CIA, rząd Stanów Zjednoczonych doskonale wiedział o katastrofie, tylko celowo ją zataił w obawie o protesty społeczne, które mogłyby utrudnić realizację własnych projektów nuklearnych. Dodam jeszcze, że Majak wciąż funkcjonuje, wykorzystując przestarzałe technologie i zatruwając środowisko oraz ludzi, a ostatni poważniejszym wypadek nuklearny miał tam miejsce w 2017 roku… 5. Katastrofa w kopalni Benxihu w Chinach 26 kwietnia 1942 roku doszło do katastrofy w chińskiej kopalni Benxihu, w której śmierć poniosło 1549 górników. Kopalnia miedzi znajdowała się wówczas pod władzą Japończyków, którzy do pracy wykorzystywali najczęściej więźniów. Panowały tam uwłaczające ludzkiej godności warunki, zarówno jeśli chodzi o wyżywienie, jak i ubrania wydawane robotnikom. Panoszyły się tam ponadto różne choroby, takie jak tyfus i cholera. Do katastrofy doszło w momencie wybuchu gazu ziemnego w jednym z kopalnianych szybów. Słup ognia popędził ku wyjściu z kopalni, której strzegli żołnierze. Gdy nastąpiła eksplozja, pracujący na powierzchni górnicy chcieli ruszyć kolegom na pomoc, zostali jednak odparci przez straż kopalni, która ponadto otoczyła wejście do szybu drutem pod napięciem. Jednocześnie zadecydowano o zasypaniu szybu, pozostawiając setki osób na pewną śmierć. Tymczasem do mediów docierały jedynie lakoniczne informacje, mówiące o niewielkiej liczbie ofiar. W rzeczywistości tamtego fatalnego dnia śmierć poniosło 34% wszystkich pracujących tego dnia górników. Po ponownym otwarciu kopalni, ciała wynoszono przez 10 dni, niektóre tak zwęglone, że niemożliwością była ich identyfikacja. Zmarłych następnie pochowano w zbiorowej mogile. Sprawą po wojnie zajął się Związek Radziecki. W wyniku przeprowadzonego śledztwa stwierdzono, że stosunkowo niewielu górników zmarło bezpośrednio wskutek eksplozji. Przeważająca liczba ofiar, nie mogąc wyjść z zamkniętej kopalni, zatruła się trującymi gazami kotłującymi się pod ziemią. 6. Katastrofa w Texas City Największa nie-nuklearna eksplozja w historii Stanów Zjednoczonych wydarzyła się 16 kwietnia 1947 roku w porcie miasta Texas podczas załadunku saletry amonowej na statek. Nie trzeba chyba w tym miejscu nadmieniać, iż był to wynik rażących uchybień w przestrzeganiu bezpieczeństwa… Rzeczona saletra miała posłużyć jako składnik nawozów i pomóc powojennej gospodarce Francji dźwignąć się z gruzów. Jednakże do transportu nie doszło. Według wszelkiego prawdopodobieństwa już podczas produkcji azotanu amonu w fabrykach w Nebrasce i Iowa doszło do wielu zaniedbań, takich jak przetrzymywanie saletry w cienkich, papierowych workach zmagazynowanych w wagonach kolejowych, w których była ona wystawiona na wysokie temperatury. Miało do doprowadzić do zaktywizowania się głównego składnika saletry amonowej -wspomnianego azotanu amonu. Tak przetransportowane materiały do Texasu były następnie chaotycznie magazynowane w ładowniach statków. Pracownicy, którzy to robili, wykazali się wyjątkową bezmyślnością, paląc w ładowniach papierosy. Dalej wydarzenia potoczyły się już ekspresowym tempem. publiczna Katastrofa w Texas City Najpierw zauważono dym. Przybyła na miejsce straż pożarna, nieświadoma charakteru zmagazynowanych na statku materiałów, zaczęła gasić pożar wodą. To jednak zintensyfikowało zachodzące reakcje chemiczne. Zapalona saletra amonowa, na skutek dalszych reakcji generowała ogromne ilości ciepła, które zaczęły zamieniać lejącą się na nią wodę w parę wodną. Dotyczyło to także wody w porcie, w bezpośredniej bliskości statku. Para wodna natomiast jeszcze bardziej przyspieszała reakcje chemiczne. Doprowadziło to do ogromnej eksplozji 2300 ton saletry, która dosłownie wysadziła w powietrze całe nadbrzeże portowe. W mgnieniu oka zginęło kilkaset osób, a tysiące zostało rannych. Eksplozja stworzyła ponadto lokalne tsunami, które zmyło zbierających się nieopodal gapiów do oceanu. Wybuch wyrzucił w powietrze tysiące ton metalowych odłamków, z których niektóre miały poruszać się z naddźwiękową prędkością. 2-tonowa kotwica ze statku została znaleziona prawie 3 kilometry od portu, a inna, 5-tonowa, przeleciała ponad 800 metrów. W oddalonym od 16 kilometrów mieście Galveston fala uderzeniowa poprzewracała ludzi na ulicach, a w Houston, 60 km od epicentrum, posypały się szyby w oknach. W oddalonej o 400 km Luizjanie odnotowano nieznaczne wstrząsy. Siła eksplozji wynosiła 1/5 bomby zrzuconej kilka lat wcześniej na Hiroszimę. Ponadto wzniecony w powietrze toksyczny i gęsty pył przez wiele dni opadał w wielokilometrowej średnicy wokół Texas City, powodując kolejne straty. Wydawałoby się, że taka tragedia może stać się pewną przestrogą dla ludzkości, jednakże jak widzimy po wszystkich przytoczonych w tym artykule przykładach, jest to złudna nadzieja. 7. Eksplozja w Bejrucie To bez wątpienia najświeższy przykład ludzkiej krótkowzroczności. 4 sierpnia 2020 roku, w libańskim porcie doszło do eksplozji 2700 ton (czyli o kilkaset ton więcej niż w Texasie) saletry amonowej, doszczętnie niszcząc port okoliczne zabudowania. Przechowywana w jednym z portowych magazynów saletra została skonfiskowana w 2014 przez libańskie władze z zatrzymanego statku. Od czasu jej zmagazynowania, służby celne wielokrotnie zgłaszały konieczność przetransportowania niebezpiecznych materiałów w inne miejsce, informując o skali zagrożenia, jednakże apele były za każdym razem ignorowane. Bezpośrednia przyczyna katastrofy, podana przez telewizję Al-Dżadid przyprawia o gęsią skórę. Służby bezpieczeństwa portu zleciły bowiem zaspawanie drzwi do magazynu, by zapobiec kradzieżom. Konsekwencje tego absurdalnego pomysłu dosięgły cały Bejrut już po kilku godzinach po zakończeniu prac. Całkiem niedawno miała miejsce potężna eksplozja w Bejrucie O poinformowano straż pożarną o pożarze sztucznych ogni w jednym z magazynów w porcie. Gdy odpowiednie służby przybyły na miejsce, okazało się, że pożar jest o wiele większy, niż się spodziewano, wezwano więc posiłki. Na dziesiątkach nagrań, które krążą po Internecie, widać unoszące się nad portem tumany czarnego dymu i serie niewielkich eksplozji. Chwilę później miastem wstrząsa ogromna eksplozja, a fala uderzeniowa niszczy najbliższe budynki i wybija szyby w oknach praktycznie w całym mieście. Bilans strat i ofiar jest ogromny i z dnia na dzień rośnie. Na dzień 10 sierpnia poinformowano o 220 ofiarach, 110 zaginionych i ponad 6000 rannych. Dach nad głową straciło około 300 tysięcy osób. Tydzień po katastrofie, premier Libanu Hassan Diab wraz z rządem podał się do dymisji, jednocześnie informując, że za zaniedbaniami, a w konsekwencji eksplozją w porcie, stoi olbrzymia korupcja. Choć słowo „olbrzymia” nie oddaje w żadnym stopniu ogromu korupcji toczącej ten kraj od lat. Nieudolne rządy i całe dekady ignorowania podstawowych potrzeb coraz biedniejszego społeczeństwa, doprowadziły Liban na skraj bankructwa, a niedawna eksplozja przyniosła widmo klęski humanitarnej. Sytuację dodatkowo pogarszają uliczne protesty przeciwko rządowi, które przerodziły się w zamieszki. Widać więc, że współczesna cywilizacja nie wyciąga lekcji ze swojej historii, popełniając w kółko te same błędy, w której giną niewinni, a środowisko naturalne jest bezpowrotnie niszczone. Bibliografia: Bogaczyk F., Bhopal – katastrofa, od której świat odwrócił wzrok, a jej skutki były tragiczniejsze niż Czarnobyl, w: Bogaczyk F., W 1947 roku w Texas City otwarły się wrota piekieł, w: Plokhny S., Czarnobyl. Historia nuklearnej katastrofy Brown K., Czarnobyl. Instrukcje przetrwania Mołoniewicz K., Na ludzkie szczątki wylały się hektolitry budowlanych ścieków, w: Raj M., Czarnobyl 30 lat wcześniej. Katastrofa kysztymska na Uralu, w: Rudziński C., Kijów. Pamięć o śreniowskiej apokalipsie, w: Swietłana A., Czarnobylska modlitwa. Kronika przyszłości Szygiel, J., Bhopal. Katastrofa, która nie przestaje zabijać, w: Beirut blast: Confiscated ammonium nitra te from ship in 2014 could have spardek deadly explosion, w: Beirut exlosion: Lebadon’s government ‘to resign’ as death roll Reiss, w: Beirut explosion death Toll Reiss to 135 as 5,000 wounded: Live, w: Eksplozja w Bejrucie. Nagrania slow motion z chwili wybuchu, w: Indie 30 lat od katastrofy w Bhopalu, w: Niemiecka prasa o skutkach eksplozji w Bejrucie: „Katastrofa pod wieloma względami”, w: Zobacz również Ustalanie okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy z wykorzystaniem technologii inżynierii odwrotnej. Jak są etapy? Zespół ustala okoliczności i przyczyny wypadku (bada wypadek), w szczególności poprzez: dokonanie oględzin miejsca wypadku, stanu technicznego maszyn i urządzeń technicznych, stanu urządzeń ochronnych, zbadanie warunków wykonywania pracy i innych okoliczności, które mogły mieć wpływ na powstanie wypadku, sporządzenie szkicu lub fotografii miejsca wypadku (jeśli jest to konieczne), wysłuchanie wyjaśnień poszkodowanego (jeśli stan jego zdrowia na to pozwala), zebranie informacji dotyczących wypadku od świadków wypadku, zasięgnięcie opinii lekarza lub innych specjalistów, zgromadzenie innych dowodów dotyczących wypadku, np. materiałów zebranych przez organy prowadzące śledztwo lub dochodzenie, a także ustaleń zespołu specjalistów powołanego przez właściwego ministra, wojewodę lub organ nadzorujący działalność, gdy wypadek miał rozmiary katastrofy albo spowodował zagrożenie dla bezpieczeństwa publicznego, dokonanie prawnej kwalifikacji wypadku zgodnie z art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, określenie środków profilaktycznych oraz wniosków, w szczególności wynikających z oceny ryzyka zawodowego na stanowisku pracy, na którym wystąpił wypadek. Fakt, że do wypadku doszło na skutek awarii maszyny (urządzenia) jako przyczyny bezpośredniej, być może jest efektem braku wymaganych przeglądów i konserwacji. Podobnie niewłaściwe — niezgodne z reżimem technologicznym — zachowanie pracownika skutkujące wypadkiem może mieć podłoże nie w braku jego kwalifikacji czy lekkomyślności, ale np. w nadmiernym zmęczeniu wynikającym z nieprzestrzegania reguł czasu pracy. Inżynieria odwrotna (reverse engineering) polega głównie na analizie rzeczywistego produktu i przeniesieniu go do przestrzeni wirtualnej. Dzięki zebraniu wiadomości dotyczących geometrycznych cech obiektu generowany jest trójwymiarowy model, zawierający właściwości fizyczne przedmiotu. Digitalizacji oraz finalnego utworzenia wirtualnego prototypu dokonuje się za pomocą specjalistycznych urządzeń, takich jak skanery 3D, skanery laserowe, a także współrzędnościowe maszyny pomiarowe. Inżynieria odwrotna pozwala powielać konstrukcje obiektów już istniejących, określić zawartość ich komponentów lub odtworzyć zagubioną dokumentację oraz przeciwdziałać wypadkom. Prześlij nam swoje zapytanie, a my skonfigurujemy najlepsze rozwiązanie i przedstawimy ofertę biuro@ tel. 68 347 16 71 | @ | Od początku historii cywilizacji, jej siłą napędową było stałe udoskonalanie wypracowanych rozwiązań, które ułatwiały człowiekowi funkcjonowanie w świecie. Ciągłe wynajdywanie i poprawianie znanych zdobyczy cywilizacyjnych to niemalże znak rozpoznawczy gatunku ludzkiego, a dzieje cywilizacji można z powodzeniem opisać jako dzieje kolejnych wynalazków. Niestety od czasów rewolucji przemysłowej, którą datuje się na połowę XIX wieku, człowiek podejmuje coraz bardziej niebezpieczne próby tworzenia rzeczy, które uznaje za niezbędne do życia. W imię postępu wdraża coraz to bardziej skomplikowane technologie, które nie pozostają bez wpływu na naturalne środowisko przyrodnicze. Katastrofy przemysłowe wydają się jedynie mglistą możliwością, następstwem niedopatrzeń, jednak gdy już się wydarzą, mają zasadniczy wpływ na jakość życia biologicznego w obrębie ewentualnego skażenia. Wpływ fabryk na środowisko naturalne Fabryki to jeden z wciąż obecnych w krajobrazie cywilizacyjnym symboli rewolucji przemysłowej. Naczelną ideą ich powstania było przyspieszenie, zintensyfikowanie produkcji dóbr, przy jednoczesnym zastąpieniu ludzkiej siły roboczej geniuszem skonstruowanych maszyn. Skomplikowane urządzenia wymagają jednak odpowiednich substancji, dzięki którym będą mogły funkcjonować. Chemiczne paliwa są więc produkowane na potrzeby ośrodków przemysłowych, ale wskutek ich pracy są później także emitowane w postaci ścieków i trujących wyziewów – wprost do środowiska naturalnego. Katastrofy przemysłowe nie są zatem konieczne do tego, by nastąpiło zanieczyszczenie przyrody. Ich zaistnienie to jedynie intensyfikacja zgubnego wpływu chemikaliów na naturę. Przeszkadzają one najbardziej znacząco w funkcjonowaniu miejscowym roślinom i zwierzętom, a niepostrzeżenie odbierają też zdrowe otoczenie do życia samemu człowiekowi. Katastrofy przemysłowe są częścią tej ludzkiej działalności niemal od jej początków, dlatego współcześni przedsiębiorcy starają się stosować rozmaite rozwiązania, dzięki którym minimalizuje się ryzyko ich wystąpienia, a jednocześnie zmniejsza się ilość emitowanych do środowiska toksycznych, fabrycznych odpadów. Niektóre zakłady chemiczne wręcz chlubią się stworzeniem w swoim otoczeniu przyjaznych florze i faunie warunków, dokumentują występowanie tam wymagających biologicznie gatunków roślin i zwierząt. Świat w cieniu elektrowni atomowych Najpoważniejsze i najbardziej niebezpieczne katastrofy przemysłowe, jakie wciąż zdarzają się w świecie, to te rozgrywające się na terenie ośrodków operujących substancjami radioaktywnymi. Już sami odkrywcy cząstek jądrowych byli przerażeni ich możliwościami, ale ludzkość zaślepiona skutecznością zdobytego czynnika i indywidualnymi celami, wykorzystała ten wynalazek. Choć broń jądrowa jako narzędzie prowadzenia wojny została uznana za zbyt niebezpieczną, prace nad tego rodzaju substancjami wciąż trwają na gruncie przemysłowym, a wszelkiego rodzaju skażenia biologiczne, dokonujące się wskutek awarii w elektrowniach atomowych są jak najbardziej uzasadnionym powodem do obaw. Wybuchy w tego rodzaju placówkach to zawsze nieprzewidziane wypadki, których skutki mogą być decydujące dla zdrowia nawet kilku kolejnych pokoleń, żyjących na skażonym w ten sposób terenie. Radioaktywne substancje, będące odpadami z fabrycznej pracy, mogą znaleźć się w wodzie, powietrzu i ziemi, a także wpływać zupełnie bezpośrednio na ludzi. Eksplozja prowadzi bowiem również do napromieniowania wszystkich organizmów żywych, znajdujących się w zasięgu wypadku, doprowadzając do wystąpienia u nich choroby popromiennej. Tego rodzaju katastrofy przemysłowe zdarzały się szczególnie często w drugiej połowie XX wieku, kiedy elektrownie atomowe wydawały się najbardziej zaawansowanym technicznie wynalazkiem i były licznie rozmieszczone w wielu miejscach na świecie. Dopiero wypadki, a wraz z nimi przewidywane skutki biologiczne, skłoniły władze do zamykania tego typu placówek. Wiele z nich jednak wciąż funkcjonuje i mimo nowoczesnych metod zabezpieczania prowadzonych w nich prac, występujące na ich terenach katastrofy przemysłowe nie przestają być realne. Ostatnia poważna awaria tego rodzaju miała miejsce w 2011 roku w japońskiej Fukushimie, gdzie przyczyną skażenia środowiska było uszkodzenie elektrowni przez falę tsunami. Od stycznia do 30 kwietnia 2022 r. na Podkarpaciu doszło do 24 wypadków przy pracy. Najczęściej ulegają nim mężczyźni w branży budowlanej i przetwórstwa przemysłowego. - Od 1 stycznia do 30 kwietnia 2022 r. w Okręgowym Inspektoracie Pracy w Rzeszowie zbadano okoliczności i przyczyny 24 wypadków przy pracy: 13 wypadków przy pracy, jakie miały miejsce w 2022 roku (5 wypadków przy pracy powodujących ciężkie obrażenia i 8 wypadków przy pracy powodujących czasową niezdolność do pracy) oraz 11 wypadków przy pracy do jakich doszło w 2021 r. (5 wypadków przy pracy powodujących ciężkie obrażenia oraz 6 wypadków przy pracy powodujących czasową niezdolność do pracy) - wylicza Barbara Kiełt, Okręgowy Inspektor Pracy w Ponadto obecnie inspektorzy pracy są w trakcie badania okoliczności i przyczyn 5 wypadków śmiertelnych, 13 ciężkich, 8 powodujących czasowa niezdolność do pracy i 2 zbiorowych wypadków (łącznie poszkodowane 4 osoby, w tym 1 ciężko). W tych zawodach nastąpi spora redukcja etatów. "Większość będzie się musiała zmienić"I dodaje, że ze wszystkich 17 zgłoszonych w 2022 r. do OIP w Rzeszowie zdarzeń wypadkowych ze skutkiem śmiertelnym - 5 jest obecnie w trakcie badania przez inspektorów pracy, 7 zdarzeń ostatecznie nie zakwalifikowano, jako wypadki przy pracy, 5 zdarzeń nie podlegało badaniu przez inspektorów pracy (3 nagłe przypadki medyczne, 2 wypadki komunikacyjne). - Jednocześnie wyjaśniam, że zgodnie z § 7 ust. 1 pkt. 7 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2009 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy, prawnej kwalifikacji wypadku dokonuje powołany przez pracodawcę zespół wypadków ze skutkiem śmiertelnym Inspektorzy pracy obecnie są w trakcie badania wypadków śmiertelnych, które dotyczyły przysypania poszkodowanego ziarnami kukurydzy w silosie, śmierci pracownika ochrony po interwencji (zatrzymanie złodzieja i wezwanie policji), a także przejechania pracownika tylnymi kołami samochodu ciężarowego do wywozu odpadów komunalnych. Wyjaśniane są również przyczyny śmiertelnego wypadku, do którego doszło podczas obalania drzewa - uderzenie poszkodowanego oderwaną od sąsiedniego drzewa gałęzią, a także wypadku podczas remontu samochodu ciężarowego, w wyniku którego poszkodowany został przygnieciony pomiędzy Kiełt, Okręgowy Inspektor Pracy w Rzeszowie wyjaśnia, że obowiązek zawiadomienia o wypadku właściwego okręgowego inspektora pracy wynika z art. 234 § 2 Kodeksu pracy. - Zgodnie z którym pracodawca jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić właściwego okręgowego inspektora pracy i prokuratora o śmiertelnym, ciężkim lub zbiorowym wypadku przy pracy oraz o każdym innym wypadku, który wywołał wymienione skutki, mającym związek z pracą, jeżeli może być uznany za wypadek przy ubiegłym roku w Okręgowym Inspektoracie Pracy w Rzeszowie zbadano 115 wypadków przy pracy, w tym 16 indywidualnych ze skutkiem śmiertelnym, 32 wypadki powodujących ciężkie obrażenia, 13 zbiorowych wypadków (łącznie 26 osób poszkodowanych, w tym jedna śmiertelnie i 1 ciężko) oraz 54 wypadki powodujące czasową niezdolność do zgłoszonych do Okręgowego Inspektoratu Pracy w Rzeszowie zdarzeń wypadkowych utrzymuje się na podobnym poziomie (w okresie od r. - 106 zgłoszeń, - 108 zgłoszeń).Z doświadczeń Okręgowego Inspektoratu Pracy w Rzeszowie wynika, że wypadkom przy pracy częściej ulegają Według statystyk w 2022 r. jest to 89 procent wszystkich zgłoszonych zdarzeń wypadkowych - zauważa Okręgowy Inspektor Pracy w Rzeszowie. - Natomiast branże, w których najczęściej dochodzi do wypadków przy pracy, stale się powtarzają i są to przede wszystkim przetwórstwo przemysłowe i budownictwo. Wiesz dlaczego 81 proc. emerytów chce pracować?Okręgowy Inspektor Pracy w Rzeszowie, aby przeciwdziałać i zapobiegać wypadkom przy pracy w wyżej wymienionych branżach h przeprowadzi szereg inicjatyw prewencyjno promocyjnych oraz nadzorczo – kontrolnych. - Do działań tych należą webinaria tematyczne, szkolenia na budowach odcinków dróg ekspresowych, kontrole małych budów, konkurs na plakat w branży budowlanej promujący zagadnienia ograniczające wypadki przy pracy - wylicza Barbara Kiełt. - Ponadto w ramach przyjętej przez Główny Inspektorat Pracy w Warszawie „Strategii działań kontrolno-prewencyjnych w budownictwie w latach 2022-2024” regularnie przeprowadzamy szkolenia dla podmiotów realizujących inwestycje budowlane, zapraszamy również pracodawców i wykonawców robót budowlanych prowadzonych na terenie województwa podkarpackiego do udziału w wydarzeniach, jak np. konkurs „Buduj bezpiecznie”. Polskie Koleje Linowe szukają pracowników w Solinie. Na jaki... Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera Katastrofy (lub inaczej awarie) przemysłowe są to katastrofy spowodowane przez zakłady przemysłowe. Są z nimi związane wybuchy, pożary, skażenia (wód i powietrza), katastrofy budowlane wyrządzające straty ekologiczne, szkody materialne oraz zagrażające zdrowiu i życiu pracowników, służbom ratunkowym i okolicznym mieszkańcom (zdarzają się ranni i ofiary śmiertelne). Mogą powodować je zakłady reprezentujące różne gałęzie medialne są awarie elektrowni jądrowych. Najpoważniejsze z nich to:- awaria w elektrowni jądrowej Three Mile Island w dniu 27 marca 1979 roku w Pensylwanii w USA, doszło wtedy do częściowego stopienia rdzenia jednego z reaktorów elektrowni i niewielkiej emisji radioaktywnych gazów i związków jodu do powietrza, nie było ofiar, nie zauważono też długotrwałych efektów zdrowotnych awarii,- katastrofa elektrowni jądrowej w Czarnobylu (na Ukrainie, wówczas radzieckiej) w dniu 26 kwietnia 1986 roku, w wyniku utraty kontroli nad przebiegiem przeprowadzanych w elektrowni testów nad pracą reaktora w warunkach awarii doszło do wybuchu wodoru, pożaru i rozprzestrzenienia się substancji radioaktywnych na większą część Europy (najbardziej skażony został obszar ok. 130 tys. km2 na pograniczu Rosji, Białorusi i Ukrainy); 134 pracowników elektrowni i członków ekip ratowniczych było narażonych na działanie niebezpiecznych dawek promieniowania jonizującego - 28 z nich zmarło w wyniku choroby popromiennej, a 2 od poparzeń; przesiedlono ponad 350 tys. osób;- katastrofa w elektrowni Fukushima II w północnej Japonii w marcu 2011 roku po trzęsieniu ziemi i tsunami, które dotknęły północno-wschodniej części wyspy Honsiu; fala tsunami zalała obszar elektrowni, uszkodziła system chłodzenia, co spowodowało stopienie się rdzeni reaktorów oraz skażenie wód oceanicznych przez wodę chłodniczą, z obszaru tego ewakuowano ok. 300 tys. osób (również za sprawą tsunami), brak ofiar w ludziach, na podwyższone dawki promieniowania nara zeni byli członkowie ekip ratowniczych (kilkadziesiąt osób).Dużo więcej ofiar śmiertelnych towarzyszyło katastrofie tamy Banquiao (towarzyszyła jej elektrownia wodna) w prowincji Henen w Chinach (w 1975 roku). Tama uległa zniszczeniu podczas tajfunu Nina, a w wywołanej powodzi zginęło 26 tys. a następne 145 tys. zmarło w następstwie epidemii, która wybuchła po powodzi (dane oficjalne, prawdopodobnie zaniżone). Częste awarie i katastrofy zdarzały też się w zakładach przemysłu chemicznego. Największą była katastrofa w Bhopalu w Indiach – 3 grudnia 1976 roku; w zakładach Union Carbide produkujących środki ochrony roślin z rozszczelnionego zbiornika ulotniło się do powietrza 40 ton toksycznego izocyjanianu metylu. Natychmiast zginęło ponad 3 tys. ludzi, kolejne kilka-kilkanaście tysięcy (dane są rozbieżne) umarło później na skutek różnych powikłań przykłady takich awarii to: wybuch w zakładach chemicznych Nypro Ltd. we Flixborough w Wielkiej Brytanii, produkujących kaprolaktam – półprodukt do produkcji nylonu (1 lipiec 1974), zginęło 28 osób; awaria i emisja dioksan w fabryce w Sesovo w północnych Włoszech, prawie 200 osób zachorowało, padło ponad 3 tys. zwierząt hodowlanych; awaria w zakładach chemicznych Sandor w Szwajcarii (1 listopad 1986), związki fosforu i rtęci, które wyciekły do rzeki skaziły Ren aż do przemysłowe dotyczyły też zakładów metalurgicznych (alkaliczny czerwony szlam ze zbiornika odpadów huty aluminium w Ajka na Węgrzech zalał sąsiednie wsi zabijając 9 osób), fabryk fajerwerków (23 ofiary śmiertelne w holenderskim Enschede w 2000 roku), a nawet zakładów przemysłu spożywczego (wybuch unoszącego się w powietrzu pyłu cukrowego w cukrowni w Port Wentworth w stanie Georgia w USA 7 lutego 2008 roku, zginęło 13 osób) i włókienniczego (pożar w zakładach Triangle Shiwaist w Nowym Jorku 25 marca 1911 roku, w którym zginęło ponad 100 kobiet; zawalenie się szwalni na peryferiach Dhakki w Bangladeszu 24 kwietnia 2013, zginęło ponad 1100 osób). W Polsce jedną z największych katastrof przemysłowych był pożar w rafinerii ropy naftowej w Czechowicach-Dziedzicach w dniu26 czerwca 1971 r. w rafinerii ropy naftowej w Czechowicach-Dziedzicach. W wyniku katastrofy zginęło 37 osób, a ponad 100 zostało ciężko poparzonych (głównie strażacy). Pożar który udało się opanować po 60 godzinach, spowodował ogromne straty materialne i skażenie otoczenia. Polecamy również: Od rzemiosła do przemysłu - rozwój działalności przetwórczej Działalność przemysłowa nie jest pierwszym rodzajem działalności produkcyjnej nie związanej z rolnictwem. Rozwój przemysłu zapoczątkowany w połowie XVIII wieku był poprzedzony przez produkcję rzemieślniczą. Więcej » Czynniki lokalizacji przemysłu - przykłady - geografia Właściwa lokalizacja zakładu przemysłowego pozwala ograniczyć koszty prowadzenia działalności produkcyjnej i/lub dystrybucji wytwarzanych wyrobów, a w efekcie zmaksymalizować zyski właściciela zakładu. Ta optymalna lokalizacja wynika bądź z wymogów procesów technologicznych stosowanych w... Więcej » Przemysł paliwowo-energetyczny na świecie Przemysł paliwowo-energetyczny jest gałęzią przemysłu zajmującą się wydobyciem surowców energetycznych i ich przetwarzaniem na paliwa i energię elektryczną. Więcej » Przemysł metalurgiczny na świecie Jedną z najważniejszych gałęzi przemysłu jest przemysł metalurgiczny. Do działalności przemysłu metalurgicznego zaliczane jest:- wydobywanie rud metali (chociaż nie zawsze, zdarza się, że jako przemysł metalurgiczny rozumiemy tylko przerób tych rud),- ich wstępna obróbka (gł. wzbogacanie rud),-... Więcej » Przemysł elektromaszynowy na świecie Przemysł elektromaszynowy (a w każdym razie niektóre jego branże) zaliczany jest do nowoczesnych gałęzi przemysłu, a stopień jego rozwoju jest wskaźnikiem poziomu rozwoju gospodarczego. W przemyśle elektromaszynowym wytwarzane produkty z reguły są znacznie przetworzone; produkcja tego przemysłu wymaga... Więcej »

wypadki i katastrofy przemysłowe